بسم‌الله.
واقعاً یک «تحوّل» لازم است؛ تحوّل احتیاج دارد به این‌که ما وضع کشور را بدانیم، نیازهاى آینده را بدانیم.
بـر اساس ایـن‌ها باید افـراد صاحب‌فکـر و به اصطــلاح «راهبـردنگران فـرهنگى» -به تعبیر رائج، استـراتژیست‌هاى فرهنگى- بنشینند و راه‌حل‌هاى اساسى پیدا کنند.
رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی؛ 23/03/1390
درست هنگامی که همه‌ی ما سرگرم امور روزمره‌ی خود هستیم، صبح ها از خانه می‌زنیم بیرون و شب‌ها بر می‌گردیم. هنگامی که روز و شبمان را به فکر پول و جایگاه و لذت می‌گذرانیم، فردی در میان ما نفس می کشد که شب‌ها از خواب بیدار می‌شود و به حال چیز هایی که حتی فکرشان را هم نمی‌کنیم گریه می‌کند. چه چیز باعث می‌شود که در هر دوره کسی باشد که بحال بقیه گریه کند؟ چه چیز باعث خانه نشینی علی علیه السلام می‌شود؟ چه چیز باعث انتظار هزار و چهارصد ساله‌ی امام زمان عجل الله فرجه برای ظهور می شود؟ تا بحال حتماً از خودتان سوال کرده اید که مگر سیصد و سیزده نفر چه مقدار زیادی ست که این قدر طول کشیده است ظهور حضرتش؟
روی تمامی عرایضم در این وبلاگی که می بینید با قشر متفکر است! با افرادی ست که صاحب خودآگاهی و بینش هستند. می‌خواهم بپرسم که تا چند باید منتظر کسی باشیم تا از غیب بیاید و کار ها را درست کند؟ این مسلمان قرن بیست و یکم تا کی می خواهد بنشیند و انتظار بدون عمل را تحمل کند؟
به این سوال فکر کنید..
سعی می کنم پست ها کوتاه و مجیز باشند. همینطور تلاشم بر این است که چیزی به خوانندگان وبلاگ اضافه کنم. خوشحال می شوم تا بتوانم چیزی یاد بگیرم!
التماس دعا...
